Είμαι στο παλιό μου σχολείο με συμμαθητές και ανεβαίνουμε τις σκάλες (με το ζόρι) άοπλοι. Στον τελευταίο όροφο είναι οι γερμανοί (του 40) με αυτόματα και ανεβαίνουμε για να μας σκοτώσουν. Ενας συμμαθητής μου (ο οποίος έφυγε απο το σχολειο στην 3η γυμνασιου) δε με αφήνει να κατέβω. Αυτά.
2 σχόλια:
Μήπως στο πρόσωπο του συμμαθητή σου συσσωρεύτοναι οι τύψεις που σε οδηγούν στην καταστροφή;
Μήπως εν τέλει ο συμμαθητής είναι στην πραγματικότητα η συνείδησή σου;
Η σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου που δε αφήνει να κατεβείς της σκάλες που οδηγούν στη σωτηρία...
:p
μήπως??:D
Δημοσίευση σχολίου