Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2007

Πάρα πολλά όνειρα τον τελευταίο καιρό και τα ξεχνάω. Είμαι με μια φίλη μου και έχουμε πάει σε ένα τουρνουά για κάρτες πόκεμον.Το πρόγραμμα τελειώνει στις 7 και μετά είναι διασκέδαση αλλα αργεί να τελειώσει γιατι δεν υπάρχουν αρκετοί επιτηρητές. Μετά παίζουμε ενα παιχνιδι με παρα παρα πολυ μικρά μπαλάκια (στο μέγεθος μπιζελιού) με υφή πινγκ πονγκ. στο παιχνίδι αυτό χτυπάμε τα μπαλάκια με ρακέτες πινγκ πονγκ και προσπαθούμε να πετύχουμε κατι πραγματα που κινούνται. είναι εξωφρενικά δύσκολο. Αυτά. α ειδα και τον άλ, τη λαμπ και ενα αλλο παιδακι που το ξερω φατσικα.

Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2007

Resident Evil

Βρίσκομαι σε ενα σπίτι και ξαφνικά συνειδητοποιώ οτι υπάρχουν ζόμπι έξω απο το σπίτι και μπαίνουν συνέχεια μέσα. Κρατάω ένα απο αυτά τα εκνευριστικά πράγματα που χρησιμοποιείς για να κλείσεις ενα ανοιγμένο σακουλάκι. Αυτά με το σύρμα και το πλαστικο γυρω γυρω. Ενα μεγάλο τέτοιο κρατάω λοιπόν. Υπάρχουν κι αλλοι 2 άνθρωποι μέσα στο σπίτι. Μπαίνουν ζόμπι συνέχεια μέσα κι εγω κάθομαι και τα πνίγω με αυτό. Τα ζόμπι για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω, ξέρω οτι είναι 1010 + 109 + 108 + 107 + 106 + 105. Τρέχα γύρευε γιατί. Εν πάσει περιπτώσει, απελπίζομαι γιατί είναι κάπως πολλά. Και ξυπνάω.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 03, 2007

Χαρτάκια στο μαξιλάρι

Ξυπνάω (έχοντας ξυπνήσει ήδη 3-4 φορές) και διαπιστώνω οτι κάτω απο το μαξιλάρι μου υπάρχουν 2 χαρτάκια. Ορθογώνια παραλληλόγραμμα. Ένα άσπρο φτιαγμένο απο μαλακό χαρτί και ένα κίτρινο φτιαγμένο απο χαρτόνι. Το άσπρο με βοηθάει στο να ξανακοιμάμαι αμέσως κάθε φορά που ξυπνάω thus να κοιμάμαι συνέχεια και το κίτρινο είναι απλά ένα κίτρινο χαρτόνι που μου είναι εντελώς άσχρηστο. Εκτός αν θέλω να κάνω χειροτεχνίες.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007

2 γατιά δε θα τ'αντέξω..

Βρίσκομαι σε κάποιο σταθμό μετρό (ή μέγαρο μουσικής ή ευαγγελισμό δεν είμαι σίγουρος πάντως στάνταρ είναι της μπλέ γραμμής - μη με ρωτήσετε πώς το θυμάμαι δεν έχω ιδέα). Ξαφνικά βλέπω το γάτο μου. Δε σοκάρομαι και ιδαίτερα (μα τι πιο φυσιολογικό από το να βρεις το γάτο σου στο σταθμό του μετρό). Εκνευρίζομαι λίγο (με μένα?με το γάτο? με κάποιον άλλο?δεν ξέρω, πάντως εκνευρίζομαι που ο γάτος μου βρίσκεται εκεί.) Τον σηκώνω τσαντισμένος (όπως ακριβώς τον σηκώνω ΚΑΘΕ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ που έρχεται έξω απο την πόρτα μου και νιαουρίζει μέχρι να ξυπνήσω - θα σου δείξω εγω γαμίδι έξω θα σε κλείνω απο δω και πέρα. Ένα decent ύπνο δεν έχω κάνει.) και τον πάω σπίτι (προφανώς δεν αντέδρασε και τον κουβάλησα μέχρι τα ιλίσια μια βόλτα). Διαπιστώνω οτι ο γάτος μου είναι ήδη σπίτι και οτι ο γάτος που έφερα είναι απλά ίδιος σε ελαφρώς μικρότερο μέγεθος. Τον αφήνω κάτω λίγο σαστισμένος και ξυπνάω.