Σάββατο, Μαΐου 21, 2011

Μαα

Καλημέρα.
Το σημερινό όνειρο ξεκινάει στο ταχυδρομείο, οπού περιμένω στην ουρά και μπροστά μου είναι ο γείτονας (ο γέρος που παλιά ήταν διαχειριστής) ο οποίος ετοιμάζεται να φύγει, αλλά τον φωνάζει ένας κύριος και του θυμίζει να πάρει ένα γράμμα που είχε ξεχάσει. Το παίρνει λοιπόν και λέει "Θα γράψω τα γράμματα λοιπόν" και σε εκείνο το σημείο κατάλαβα ότι θα έγραφε γράμματα στις 7 κόρες του, οι οποίες σπουδάζαν στο εξωτερικό. Από την τέταρτη κόρη και μετά ήταν αριθμημένες, και μάλιστα στα αγγλικά -Το: "the sixth one" κ.ο.κ.
Κάποια στιγμή βρίσκει ένα φάκελο τον οποίο του έχει στείλει ο Ζακ στεφάνου, ο οποίος είναι ένα γράμμα για μένα. Το ανοίγω λοιπόν και συνειδητοποιώ ότι μέσα έχει ένα τεράστιο κοτσιδάκι με μια μωβ και μια κοκκινη πιτσιλιά, το οποίο και καλά ήταν του Ζακ στεφάνου και το έκοψε και μου το έστειλε, γιατί το ίδιο είχα κάνει κι εγώ με το δικό μου. Το δείχνω στη Μαίρη που καθόταν μαζί με τα άλλα παιδιά κι εμένα στο τραπέζι (ναι, το ξέρω ότι πριν ήμασταν στο ταχυδρομείο) και της λέω "Ναι, είναι αυτό που νομίζεις". Και μετά ή Μαίρη το έβαλε στα μαλιά της και το έγλυφε και το μάσαγε κι εγώ έλεγα ιου.

Τετάρτη, Μαΐου 04, 2011

Souvlaki bouquet

Σε αυτό το όνειρο, ήταν ο ξανθός τύπος απο το συνέδριο μαζι με μια κοπέλα, και για κάποιο λόγο είχε μετακομίσει στην Ελλάδα. Μας κάλεσε σπίτι του και πήγαμε. Κάπου υπήρχε μια αφίσα στην οποία ήταν ένας άλλος τύπος από το συνέδριο και έκανε όργια. Ρώτησα τον ξανθό και μου είπε "Ε ναι μετά το συνέδριο έχει ξεφύγει".
Στο δωμάτιο υπήρχε κάπου ένα μπουκέτο λουλούδια και ένα τεράστιο ξυλάκι τύπου για σουβλάκι, το οποίο είχε το σωστό πάχος αλλά ήταν παρα πολυ μακρύ. Είχε και κρέας πάνω.
Μετά η κοπέλα άρχισε να μας λέει κάτι για ένα σουβλάκι- το οποίο έλεγε σουφλάκι- κι εγώ κατάλαβα ότι εννοούσε μπουκέτο λουλούδια και το έπαιξα έξυπνος και της είπα "αυτό δεν είναι σουβλάκι"-δείχνοντας τα λουλούδια- "ΑΥΤΌ είναι σουβλάκι" Και μετά μου λέγαν "που να το ξέρουμε" και τέτοια.

Τρίτη, Μαΐου 03, 2011

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ; ή και όχι. ( Ο Μανώλης, Η Γκομενίτσα και ο Τρελός )

Μετά από χρόνια, ας ξανακάνω ένα ποστ, γιατί όχι.
Νομίζω μ'αρέσει να βάζω τίτλους στα όνειρα, θα το κάνω από δω και πέρα. Πάμε για ένα πρόσφατο όνειρο:

Ο Μανώλης, Η Γκομενίτσα και ο Τρελός
Βρισκόμουν σε ένα χώρο με μία τεράστια έκταση γκαζόν, κάπως έτσι:

Απλά με περισσότερο γκαζόν, λιγότερες πάπιες και κανένα ποντ (όχι i-pod, σε αυτό το pond εκει δίπλα αναφέρομαι). Τέλος πάντων ήμασταν εκεί με το Μανώλη (μή και με ρωτήσετε ποιός είναι ο Μανώλης) και ήταν μια κοπέλα η οποία άρεσε πολύ στο Μανώλη (δε χρειαζόταν να μου το πεί το κατάλαβα μόνος μου). Αυτή η κοπέλα στεκόταν στο γκαζόν και κοίταζε αριστερά δεξιά με το ύφος που σε κοιτάνε οι κοπέλες που βάζει η Vodafone στο δρόμο, οπότε κατάλαβα κατευθείαν ότι ήταν πλασιέ.
Πάω λοιπόν κοντά και τη ρώτησα τι πουλάει και μου έδειξε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι το οποίο εμένα μου άρεσε και καθόμουν και ασχολιόμουν μαζί του, ενώ ο Μανώλης μίλαγε με την κοπέλα. Σε αυτό το σημείο του ονείρου συνειδητοποιούμε ότι ο Μανώλης έχει 1 βαλίτσα μαζί του την οποία την έχει αφήσει εκεί δίπλα.
Έρχεται λοιπόν ένας τελείως παρανοϊκός τύπος, ανοίγει με μανία τη βαλίτσα του Μανώλη και αρχίζει να παίρνει πράγματα από μέσα, και να κάνει πάνω τους σερβίς (τύπου βόλλει) με τρομακτική δύναμη, και να τα διαολοστέλνει.
Ξαφνικά βρισκόμαστε καμιά 15-αριά άτομα καθισμένοι γύρω από τον τρελό με σταυρωμένα πόδια να τον κοιτάμε, και όλοι σκεφτόμασταν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να φύγει γιατί ήταν επικίνδυνος και κατέστρεφε τα πράγματα του Μανώλη. Κάποιος κάλεσε την αστυνομία. Παρόλα αυτά εμείς καθόμασταν και τον παρακολουθούσαμε με θαυμασμό, και όταν έκανε ένα πάρα πολύ δυνατό σερβίς (το αντικείμενο έφυγε σα να το χτύπησε με ρόπαλο), χειροκροτήσαμε κιόλας. Μετά ξύπνησα. Αυτά.