Μαα

Καλημέρα.
Το σημερινό όνειρο ξεκινάει στο ταχυδρομείο, οπού περιμένω στην ουρά και μπροστά μου είναι ο γείτονας (ο γέρος που παλιά ήταν διαχειριστής) ο οποίος ετοιμάζεται να φύγει, αλλά τον φωνάζει ένας κύριος και του θυμίζει να πάρει ένα γράμμα που είχε ξεχάσει. Το παίρνει λοιπόν και λέει "Θα γράψω τα γράμματα λοιπόν" και σε εκείνο το σημείο κατάλαβα ότι θα έγραφε γράμματα στις 7 κόρες του, οι οποίες σπουδάζαν στο εξωτερικό. Από την τέταρτη κόρη και μετά ήταν αριθμημένες, και μάλιστα στα αγγλικά -Το: "the sixth one" κ.ο.κ.
Κάποια στιγμή βρίσκει ένα φάκελο τον οποίο του έχει στείλει ο Ζακ στεφάνου, ο οποίος είναι ένα γράμμα για μένα. Το ανοίγω λοιπόν και συνειδητοποιώ ότι μέσα έχει ένα τεράστιο κοτσιδάκι με μια μωβ και μια κοκκινη πιτσιλιά, το οποίο και καλά ήταν του Ζακ στεφάνου και το έκοψε και μου το έστειλε, γιατί το ίδιο είχα κάνει κι εγώ με το δικό μου. Το δείχνω στη Μαίρη που καθόταν μαζί με τα άλλα παιδιά κι εμένα στο τραπέζι (ναι, το ξέρω ότι πριν ήμασταν στο ταχυδρομείο) και της λέω "Ναι, είναι αυτό που νομίζεις". Και μετά ή Μαίρη το έβαλε στα μαλιά της και το έγλυφε και το μάσαγε κι εγώ έλεγα ιου.