Νομίζω μ'αρέσει να βάζω τίτλους στα όνειρα, θα το κάνω από δω και πέρα. Πάμε για ένα πρόσφατο όνειρο:
Ο Μανώλης, Η Γκομενίτσα και ο Τρελός
Βρισκόμουν σε ένα χώρο με μία τεράστια έκταση γκαζόν, κάπως έτσι:
Απλά με περισσότερο γκαζόν, λιγότερες πάπιες και κανένα ποντ (όχι i-pod, σε αυτό το pond εκει δίπλα αναφέρομαι). Τέλος πάντων ήμασταν εκεί με το Μανώλη (μή και με ρωτήσετε ποιός είναι ο Μανώλης) και ήταν μια κοπέλα η οποία άρεσε πολύ στο Μανώλη (δε χρειαζόταν να μου το πεί το κατάλαβα μόνος μου). Αυτή η κοπέλα στεκόταν στο γκαζόν και κοίταζε αριστερά δεξιά με το ύφος που σε κοιτάνε οι κοπέλες που βάζει η Vodafone στο δρόμο, οπότε κατάλαβα κατευθείαν ότι ήταν πλασιέ.Πάω λοιπόν κοντά και τη ρώτησα τι πουλάει και μου έδειξε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι το οποίο εμένα μου άρεσε και καθόμουν και ασχολιόμουν μαζί του, ενώ ο Μανώλης μίλαγε με την κοπέλα. Σε αυτό το σημείο του ονείρου συνειδητοποιούμε ότι ο Μανώλης έχει 1 βαλίτσα μαζί του την οποία την έχει αφήσει εκεί δίπλα.
Έρχεται λοιπόν ένας τελείως παρανοϊκός τύπος, ανοίγει με μανία τη βαλίτσα του Μανώλη και αρχίζει να παίρνει πράγματα από μέσα, και να κάνει πάνω τους σερβίς (τύπου βόλλει) με τρομακτική δύναμη, και να τα διαολοστέλνει.
Ξαφνικά βρισκόμαστε καμιά 15-αριά άτομα καθισμένοι γύρω από τον τρελό με σταυρωμένα πόδια να τον κοιτάμε, και όλοι σκεφτόμασταν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να φύγει γιατί ήταν επικίνδυνος και κατέστρεφε τα πράγματα του Μανώλη. Κάποιος κάλεσε την αστυνομία. Παρόλα αυτά εμείς καθόμασταν και τον παρακολουθούσαμε με θαυμασμό, και όταν έκανε ένα πάρα πολύ δυνατό σερβίς (το αντικείμενο έφυγε σα να το χτύπησε με ρόπαλο), χειροκροτήσαμε κιόλας. Μετά ξύπνησα. Αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου